۱۲ آبان ۱۳۸۵ به تاریخ
[ بیایید آدم باشیم ] اول از همه راجع به شایعه و نحوه‌ی پخش شدنش. حتما تا به حال خبر پخش شدن فیلم منتسب به زهرا اميرابراهيمي را هزار بار شنیده‌اید. چیزی که این وسط برای من بیشتر از همه جالب است نحوه‌ی پخش شدن خبر و دهان به دهان گشتنش است. فکر کنم هرجای دیگری غیر از ایران هم بود این خبر بازتاب وسیعی می‌داشت. اما فقط و فقط در جایی مثل ایران می‌توانید سی‌دی چنین فیلمی را با یکی دو هزار تومان از خیابان تهیه کنید. فکر می‌کنم بار گناه این قضیه بیشتر از این که روی دوش دستفروش‌ها و سی‌دی فروش‌ها باشد متوجه مردمی است که مشتری ثابت این جور چیزها هستند. مردمی که خبر وجود چنین فیلمی را دهان به دهان پخش کردند٫ فیلم را روی گوشی‌هایشان ریختند و به همدیگر نشان دادند و پشت سر بازیگر بدبخت هزار و یک جور حرف در‌آوردند. برای جامعه‌ی مریضی که بدون هیچ دلیل و مدرکی هزار‌و‌یک حرف پشت سر بازیگر‌های سینمایش وجود دارد٫ پخش شدن چنین فیلمی علاوه بر این‌که خوراک بازار شایعه را برای حداقل دو‌سه ماه فراهم می‌کند مثل روشن کردن سیگار برگ برای کسی‌است که سرطان ریه دارد.
علاوه‌بر همه این‌ها فکر نمی‌کنم فیلم واقعا مربوط به زهرا اميرابراهيمی باشد. اصلی‌ترین دلیلم هم وجود همین جامعه‌ی مریض است که باعث می‌شود همه‌ی بازیگرهایش حواسشان را در مورد ساده‌ترین رابطه‌هایشان هم جمع کنند. چه برسد به این‌که بخواهند از یکی از خصوصی‌ترین لحظه‌هایشان (که طبیعتا هیچ ربطی به من و شما و هیچ کس دیگری غیر از آن دو نفر ندارد) فیلم بگیرند و جایی پخش کنند. این قضیه بیشتر از یک خبر دست اول به یک شوخی مریض و سادیسمی شباهت دارد. بیایید آدم باشیم و به گسترشش کمک نکنیم.
و در آخر دو نکته کمی مربوط:
اول این‌که من این فیلم را سه هفته پیش و به طور تقریبا ناخواسته و ناقص دیدم. ناخواسته از این جهت که من این فیلم را از جایی دانلود کردم که هر چند روز یک بار تعدادی از فیلم‌ها و فایل‌های صوتی‌ای که روی گوشی‌ها رد و بدل می‌شود معرفی می‌کند که این یکی هم جزوشان بود. بعد از آن فیلم را (مثل خیلی فایل این‌جوری دیگر که ندانسته و جزو بقیه فایل‌ها دانلود می‌کنم) از هاردم پاک کردم٫ دوباره سراغش نرفتم و راجع به وجود چنین فیلمی (و این که احیانا از کجا می‌شود پیدایش کرد) هم با کسی حرفی نزدم. این به هیچ وجه یک توجیه یا یک ادا و اصول و ژست روشنفكری نیست. فقط یک توضیح است.
دوم این‌که به نظر من چنین فیلمی تا حدودی نمی‌تواند فیلم رابطه‌ی خصوصی (آن طور که لیلی نیکو‌نظر گفته) دو نفر باشد. به نظر من وقتی دو نفر از چنین رابطه‌ای فیلم می‌گیرند که در جایی مثل ایران هیچ تضمینی برای پخش نشدنش وجود ندارد حتما اصراری به خصوصی بودنش نداشته اند. اگرچه که من فکر می‌کنم در این مورد خاص این دو‌نفر با قصد قبلی چنین فیلمی را گرفته باشند و به پخش شدنش کمک کرده باشند. البته همه‌ی این‌ها باعث نمی‌شود که مخالفتی با کلیت حرف‌های لیلی نیکو نظر در مورد دیدن فیلم موافق نباشم.
[ بیایید آدم باشیم ] اول از همه راجع به شایعه و نحوه‌ی پخش شدنش. حتما تا به حال خبر پخش شدن فیلم منتسب به زهرا اميرابراهيمي را هزار بار شنیده‌اید. چیزی که این وسط برای من بیشتر از همه جالب است نحوه‌ی پخش شدن خبر و دهان به دهان گشتنش است. فکر کنم هرجای دیگری غیر از ایران هم بود این خبر بازتاب وسیعی می‌داشت. اما فقط و فقط در جایی مثل ایران می‌توانید سی‌دی چنین فیلمی را با یکی دو هزار تومان از خیابان تهیه کنید. فکر می‌کنم بار گناه این قضیه بیشتر از این که روی دوش دستفروش‌ها و سی‌دی فروش‌ها باشد متوجه مردمی است که مشتری ثابت این جور چیزها هستند. مردمی که خبر وجود چنین فیلمی را دهان به دهان پخش کردند٫ فیلم را روی گوشی‌هایشان ریختند و به همدیگر نشان دادند و پشت سر بازیگر بدبخت هزار و یک جور حرف در‌آوردند. برای جامعه‌ی مریضی که بدون هیچ دلیل و مدرکی هزار‌و‌یک حرف پشت سر بازیگر‌های سینمایش وجود دارد٫ پخش شدن چنین فیلمی علاوه بر این‌که خوراک بازار شایعه را برای حداقل دو‌سه ماه فراهم می‌کند مثل روشن کردن سیگار برگ برای کسی‌است که سرطان ریه دارد.
علاوه‌بر همه این‌ها فکر نمی‌کنم فیلم واقعا مربوط به زهرا اميرابراهيمی باشد. اصلی‌ترین دلیلم هم وجود همین جامعه‌ی مریض است که باعث می‌شود همه‌ی بازیگرهایش حواسشان را در مورد ساده‌ترین رابطه‌هایشان هم جمع کنند. چه برسد به این‌که بخواهند از یکی از خصوصی‌ترین لحظه‌هایشان (که طبیعتا هیچ ربطی به من و شما و هیچ کس دیگری غیر از آن دو نفر ندارد) فیلم بگیرند و جایی پخش کنند. این قضیه بیشتر از یک خبر دست اول به یک شوخی مریض و سادیسمی شباهت دارد. بیایید آدم باشیم و به گسترشش کمک نکنیم.
و در آخر دو نکته کمی مربوط:
اول این‌که من این فیلم را سه هفته پیش و به طور تقریبا ناخواسته و ناقص دیدم. ناخواسته از این جهت که من این فیلم را از جایی دانلود کردم که هر چند روز یک بار تعدادی از فیلم‌ها و فایل‌های صوتی‌ای که روی گوشی‌ها رد و بدل می‌شود معرفی می‌کند که این یکی هم جزوشان بود. بعد از آن فیلم را (مثل خیلی فایل این‌جوری دیگر که ندانسته و جزو بقیه فایل‌ها دانلود می‌کنم) از هاردم پاک کردم٫ دوباره سراغش نرفتم و راجع به وجود چنین فیلمی (و این که احیانا از کجا می‌شود پیدایش کرد) هم با کسی حرفی نزدم. این به هیچ وجه یک توجیه یا یک ادا و اصول و ژست روشنفكری نیست. فقط یک توضیح است.
دوم این‌که به نظر من چنین فیلمی تا حدودی نمی‌تواند فیلم رابطه‌ی خصوصی (آن طور که لیلی نیکو‌نظر گفته) دو نفر باشد. به نظر من وقتی دو نفر از چنین رابطه‌ای فیلم می‌گیرند که در جایی مثل ایران هیچ تضمینی برای پخش نشدنش وجود ندارد حتما اصراری به خصوصی بودنش نداشته اند. اگرچه که من فکر می‌کنم در این مورد خاص این دو‌نفر با قصد قبلی چنین فیلمی را گرفته باشند و به پخش شدنش کمک کرده باشند. البته همه‌ی این‌ها باعث نمی‌شود که مخالفتی با کلیت حرف‌های لیلی نیکو نظر در مورد دیدن فیلم موافق نباشم.
[ ژوئن 2004] [ ژوئیهٔ 2004] [ اوت 2004] [ سپتامبر 2004] [ اکتبر 2004] [ نوامبر 2004] [ دسامبر 2004] [ ژانویهٔ 2005] [ فوریهٔ 2005] [ مارس 2005] [ آوریل 2005] [ مهٔ 2005] [ مارس 2006] [ آوریل 2006] [ ژوئن 2006] [ ژوئیهٔ 2006] [ سپتامبر 2006] [ اکتبر 2006] [ نوامبر 2006] [ دسامبر 2006] [ ژانویهٔ 2007] [ فوریهٔ 2007] [ مارس 2007] [ ژوئیهٔ 2007] [ سپتامبر 2007] [ اکتبر 2007] [ نوامبر 2007] [ دسامبر 2007] [ ژانویهٔ 2008] [ فوریهٔ 2008] [ مارس 2008] [ آوریل 2008] [ ژوئن 2008] [ سپتامبر 2008] [ نوامبر 2008] [ دسامبر 2008] [ ژانویهٔ 2009] [ فوریهٔ 2009] [ سپتامبر 2009] [ اکتبر 2009] [ نوامبر 2009] [ دسامبر 2009] [ ژانویهٔ 2010] [ مهٔ 2010] [ آوریل 2011]
[Taxi Driver] [مجلس شورای اسلامی] [جوان‌مردی و اخلاق و ضرورت بازی جوان‌مردانه در فوتب...] [ببخشید که این‌‌جا دارد خاک می‌خورد. چند روزی‌ست که...] [حالا فکرشو بکن! پسره که همیشه همون‌جا فیلم بساط می...] [چه کسی فکر می‌کرد روزی سر و کله‌ی یکی از عکس‌های م...] [چقدر دلم برای پاریکالِ بی‌خانمان اینا تنگ شده. خیل...] [بدبختی‌های آهنگ گوش دادن بعد از دوازده شب] [آرش منو تنها نذار] [فااااال حاااااافظ]