۲۲ شهریور ۱۳۸۳ به تاریخ
[ يازده سپتامبر ] سه سال پيش در چنين روزهايي برادران عزيز و ارزشي واحد نابودي آمريکا موفق شدند با کوبيدن دو طياره به برجهاي مرکز تجارت جهاني و کشتن ۳۰۰۰ نفر آدم پوزه شيطان بزرگ را به خاک بمالند .
در تمام مدتي که داشتم از تلويزيون برامه هاي مربوط به سالگرد ۱۱ سپتامبر رو ميديدم با خودم فکر ميکردم اگر يک چنين اتفاقي در ايران بيفته چي ميشه ؟ البته بعدا به نظرم رسيد که در ايران نه امکانات اين کار هست و نه دلايل کافي .
براي اين کار نياز به دو يا سه عدد هواپيماي بوئينگ بزرگ داريم ( چيزي که در ايران همچين هم زياد نيست ) به علاوهٔ دو سه تا ساختمون بزرگ . تنها ساختمون بزرگي که در ايران وجود داره برج ميلاده که براي زدن هواپيما به اون خلبان بايد دو سه بار دور برج بچرخه تا بتونه برج رو درست هدف بگيره . در اين فاصله هواپيما رو با سنگ هم ميشه زد چه برسه به با تفنگ و ضدهوايي . گذشته از همه اينها دلايل کافي وجود نداره . براي اين کار باد دو تا ساختمون خراب بشن ( که ما فقط يکي داريم ) چند تا آدم ( حدود سه هزارتا ) به طرز وحشتناکي بميرن و چند تا هواپيماي بوئينگ سقوط کنن . اگر يک کم در اين قضيه دقت کنيد ميبينيد که هر سال در ايران کلي ساختمون خراب ميشن کلي هواپيما سقوط ميکنن و کلي آدم ( خيلي بيشتر از سه هزار تا ) به دلايل مختلف به به انواع و اقسام روشهاي وحشتناک ميميرن ( به آمار تصادفات جاده‌اي نگاه کنيد ) . پس چه دليلي وجود داره که دو نفر آدم بيان با هواپيما خودشونو بکشن ؟